Hoewel Appia en Craig vaak in één adem genoemd worden als de belangrijkste mensen die gepleit hebben voor het ontstaan van een vormgevende belichting, zijn er toch duidelijke verschillen in hun uitgangspunten. Appia zag de kunstenaar vooral als een vertolker van de ideeën zoals de componist of de dramaschrijver ze in zijn werk vastgelegd had; Craig zag de kunstenaar als een volledig ontwikkelde autonome kunstenaar, die geheel vanuit zijn eigen ideeën een voorstelling ontwikkelt. Craig vond ook dat alle theatrale elementen daarbij een even grote rol hadden, terwijl Appia een hiërarchische onderverdeling aanbracht in die elementen. Appia dacht in termen van elkaar opvolgende decors, dat wil zeggen telkens een ander decor voor een andere locatie, terwijl Craig zocht naar één decor dat de geest van het hele werk weer kon geven, of naar veranderingen die weergegeven konden worden door bewegende decors. Appia ging er daarbij vanuit dat het decor en de belichting zich moesten richten naar datgene dat het werk aangaf, terwijl Craig de afzonderlijke details van de verschillende scènes voor lief liet en naar de verbindende elementen zocht door het gehele stuk heen. Appia gebruikte tenslotte kleur als een middel om de stemming van een scène aan te geven, bij Craig moest kleur gebruikt worden om symbolisch weer te geven wat het stuk in zijn totaliteit inhield.
Appia en Craig werden door hun tijdgenoten vaak gezien als onpraktische mensen die weinig wisten van de dagelijkse theaterpraktijk, en hun ideeën zouden niet bruikbaar zijn in de praktijk. Maar de denkbeelden en bedoelingen die zij hadden konden nog lang niet altijd opgelost worden in hun tijd. Door hun ideeën dwongen zij hun tijdgenoten echter wel na te denken over de aard van het theater als een kunst, haar functie in de samenleving, en de elementen waar zij uit opgebouwd is, zowel afzonderlijk als in combinatie met elkaar. De twee kunstenaars beïnvloedden samen de trend naar een vereenvoudigd decor, naar drie-dimensionale decors, naar plasticiteit, en naar een vormgevende belichting. Zij streefden naar het oproepen van een voorstelling met meerwaarde in plaats van een letterlijke weergave van datgene dat de tekst voorschrijft.
Terug naar Inhoudsopgave